Contact
Line : comsiam
เพราะของที่ดูถูกวันนี้ อาจแพงที่สุดในวันที่พัง
🔍 บทนำ: ของถูกที่แพงที่สุด มักไม่อยู่ในใบเสนอราคา
หลายการตัดสินใจเริ่มจากคำถามเดียว:
“อันไหนถูกกว่า”
เซิร์ฟเวอร์ถูกกว่า
ปลั๊กอินฟรี
ทีมเล็ก
ระบบง่าย
ไม่ต้องสำรองซ้ำ
ตัวเลขดูดี
งบผ่าน
ทุกคนสบายใจ
แต่พอพังขึ้นมา
ค่าเสียหายที่จ่ายจริง
ไม่เคยอยู่ในใบเสนอราคาเลย
🔍 “ต้นทุนเงิน” vs “ต้นทุนความเสี่ยง”
เจ้าของระบบที่คิดเป็น
จะแยก 2 อย่างนี้ออกจากกันชัดเจน
- ต้นทุนเงิน: ค่าอุปกรณ์ ค่าแรง ค่าไลเซนส์
- ต้นทุนความเสี่ยง: เวลาหยุดระบบ ความเชื่อถือ งานที่หาย ลูกค้าที่หาย
ปัญหาคือ
ต้นทุนเงิน มองเห็นง่าย
ต้นทุนความเสี่ยง ถูกมองข้ามเสมอ
⚠️ ความเสี่ยงไม่จ่ายตอนซื้อ แต่มาเก็บตอนพัง
จากเคสจริง:
- ระบบล่ม 3 ชั่วโมง = เสียโอกาสขายทั้งวัน
- ข้อมูลหาย = เสียความเชื่อถือหลายปี
- ระบบช้า = คนทำงานหมดแรง
- แก้ฉุกเฉิน = ค่าแรงแพงกว่าปกติหลายเท่า
ทั้งหมดนี้
ไม่ได้ถูกคำนวณตอนเลือกของถูก
❌ ความเข้าใจผิด: “ถ้ายังไม่พัง แปลว่าคุ้ม”
เจ้าของระบบจำนวนมากคิดว่า:
- ❌ ใช้มาได้ตั้งนาน ยังไม่พัง
- ❌ ยังไม่เห็นปัญหา
- ❌ เดี๋ยวค่อยอัปเกรด
ความจริงคือ
ความเสี่ยง ไม่หายไป
มันแค่ ยังไม่ถึงเวลาเก็บเงิน
🔍 เจ้าของระบบที่คิดเป็น จะถามอะไร
แทนที่จะถามว่า:
“ประหยัดได้กี่บาท”
เขาจะถามว่า:
- ถ้าพัง จะกระทบใครบ้าง
- ถ้าหยุด 1 ชั่วโมง จะเสียอะไร
- ใครต้องรับโทรศัพท์
- กู้คืนได้เร็วแค่ไหน
- พังแบบไหนที่รับไม่ได้
นี่คือการคิด
แบบคนรับผลลัพธ์ ไม่ใช่คนเซ็นงบอย่างเดียว
🛠️ วิธีคิด “ต้นทุนความเสี่ยง” แบบเจ้าของระบบ
ถ้าผมเป็นเจ้าของระบบ
ผมจะประเมินแบบนี้:
- จุดไหนพังแล้วหยุดทั้งระบบ
- จุดไหนพังแล้วแก้เฉพาะจุด
- ความเสียหายต่อเวลา / คน / ลูกค้า
- โอกาสเกิด × ผลกระทบ
- ค่าใช้จ่ายถ้าต้องแก้ฉุกเฉิน
เป้าหมายคือ
ลดความเสี่ยงที่ “รับไม่ได้” ก่อนเสมอ
⚠️ ของถูกที่ดี ต้อง “พังแล้วไม่ลาม”
ไม่ใช่ว่าของถูกใช้ไม่ได้
แต่เจ้าของระบบต้องถามว่า:
- พังแล้วลามไหม
- พังแล้วกลับได้ไหม
- พังแล้วใช้คนแก้กี่คน
- พังแล้วเสียเวลากี่ชั่วโมง
ถ้าคำตอบคือ “ลุ้น”
นั่นคือ ต้นทุนความเสี่ยงสูง
🧯 สัญญาณว่าเจ้าของระบบกำลังมองแค่งบ
ถ้าคุณ:
- ตัด Backup ออกเพราะประหยัด
- รวมทุกอย่างไว้จุดเดียว
- ไม่มีแผนรับมือวันพัง
- คิดว่าระบบล่มเป็นเรื่องไกลตัว
นี่คือสัญญาณว่า
คุณกำลัง ซื้อความเสี่ยงมาเก็บไว้โดยไม่รู้ตัว
🔍 เจ้าของระบบที่ดี เลือก “แพงขึ้นนิด” เพื่อ “ไม่เจ็บหนัก”
แนวคิดแบบเจ้าของระบบจริง:
- ยอมจ่ายเพิ่ม เพื่อให้พังแล้วไม่ลาม
- ยอมลงทุนก่อน เพื่อไม่จ่ายแพงตอนฉุกเฉิน
- ยอมช้าลง เพื่อไม่ต้องหยุดทั้งระบบ
- ยอมซ้ำซ้อน เพื่อไม่ต้องเริ่มใหม่
เงินที่จ่ายเพิ่ม
คือ ค่าประกันความต่อเนื่องของระบบ
✅ บทสรุปแบบเจ้าของระบบ
ถ้าคุณเลือกของ
เพราะมันถูกที่สุด
แต่ไม่เคยถามว่า
“ถ้าพัง จะเสียอะไร”
คุณไม่ได้ประหยัด
คุณแค่ เลื่อนวันจ่ายไปตอนที่แพงกว่า
เจ้าของระบบที่ดี
ไม่เลือกของจากราคา
แต่เลือกจากคำถามว่า
“ความเสี่ยงแบบไหน ที่เรารับได้จริง”
🔍 คำถามชวนคิด
จากระบบที่คุณดูแลอยู่
ถ้ามันหยุดวันนี้ 1 ชั่วโมง
ต้นทุนจริงที่คุณต้องจ่าย
มากกว่า “เงินในใบเสนอราคา”
กี่เท่า?
